Kocham siebie. Kocham swoje życie.

Pokochać siebie, tak bezwarunkowo, jest niezwykle ważnym zadaniem każdej ludzkiej istoty.

Przez wieki wmawiano nam, że to egoizm kochać siebie, że to narcyzm, choć Mistrz Jezus uczył, ponad dwa tysiące lat temu, że mamy kochać bliźniego, jak siebie samego. Nie odczytaliśmy dokładnie tego Przykazania Miłości i wiele osób do tej pory nie zrozumiało tej wielkiej, Boskiej Mądrości.
Jaka to ma być ta miłość, o której mówił Jezus?
Co to znaczy kochać siebie i innych bezwarunkowo?
Czy jest możliwe kochać bliźniego, gdy nie kochamy siebie samych?

W uzyskaniu odpowiedzi na te pytania pomoże nam zrozumienie, na czym polega miłość warunkowa i bezwarunkowa.

Miłość warunkowa to ludzka, to taka, która stawia warunki. Na przykład: będę siebie kochać, jeśli będę odnosić sukcesy, a jeśli pojawią się porażki, to już nie będę zasługiwać na miłość i nie będę siebie kochać tylko będę siebie krytykować, potępiać, będę obrażać siebie, poniżać siebie, zatruwać siebie negatywnymi myślami, umniejszać swoją wartość itd.

Miłość  bezwarunkowa to miłość, która przejawia się w pełnej akceptacji naszej istoty, tej Boskiej i tej ludzkiej, która stopniowo transformuje się w Boską. To łagodność, zrozumienie, cierpliwość, ufność, delikatność, szacunek, jaki okazujemy sobie samym, kiedy spoglądamy na całą naszą istotę, na swoje działania, swoje życie. To wiara w nasze Dobro, szlachetność, niewinność, a także nadzieja, że mamy w sobie Moc, Miłość, Mądrość, która pomoże nam w przetransformowaniu tego co jeszcze nie jest Boskie.

Kiedy tak pokochamy siebie, to również pokochamy bliźnich. Jeśli tak będziemy siebie traktować, to również innych. Wtedy nie pojawi się chęć bycia lepszym od innych, próżność, pycha, ocenianie innych, krytykowanie, potępianie innych, bo nasza świadomość nie będzie dopuszczać takich myśli, emocji, słów, działań. Wtedy pojawi się współczucie, kiedy będziemy widzieć bliźnich, którzy zapomnieli, że są Boscy, wspaniali, szlachetni, że są dziećmi Boga, a postępują tak, jakby nimi nie byli. Będziemy mieli świadomość, że postępują niegodnie, nieuczciwie, ale to jest ich doświadczenie, ich wybór. Mają wolną wolę, z której korzystają krzywdząc siebie i innych, stwarzając nieczystości, które powrócą do nich podwojone, jak bumerang. Nie nam jest ich osądzać, oceniać, potępiać. To nie leży w świadomości miłości bezwarunkowej.

Ewaluowanie ze świadomości miłości warunkowej do świadomości miłości bezwarunkowej wymaga dużej cierpliwości, uważności, wytrwałości, wiary i systematycznej pracy przy usuwaniu starych, negatywnych przekonań, kodów, jakie przejęliśmy od swoich rodziców, przodków, środowiska, w którym żyliśmy, żyjemy. Warto jednak wyruszyć w podróż do swojego wnętrza, aby odnaleźć Miłość do siebie i bliźnich.

Na warsztatach, których tematem wiodącym było kochanie siebie i swojego życia, od początku panowała atmosfera otwartości na siebie samych i bliskich. Ta otwartość pozwoliła osobom, które pierwszy raz pojawiły się na warsztatach czuć się swobodnie i otworzyć się na pracę z usuwaniem własnych leków, przed publicznymi wystąpieniami. Zanim to nastąpiło uczestnicy poddali się procesom wybaczenia korzystając z metody trzystopniowych afirmacji  JAM JEST z Mandalą Doskonałości, a także ho’oponopono. Te procesy otworzyły dusze uczestników na usuniecie przeszkód, które nie pozwalały dostrzegać w nich piękna, szlachetności, mądrości, wspaniałości, odwagi, niewinności – Boskości.

Duże opory przed publicznym mówieniem były szczególnie odczuwane dla pierwszych osób, które mówiły o tym, co w nich jest dobrego, wartościowego. W zamian za odwagę otrzymywały od pozostałych uczestników mnóstwo energii miłości i dużo informacji o niezwykłości, wyjątkowości swojej osoby, o których nie byli świadomi, których nie zauważali w sobie. Każdy z uczestników doświadczył takiej indywidualnej, publicznej sesji, która była potężną „bombą” energetyczną i do tego jeszcze nagraną na dyktafonie, z możliwością odsłuchania jej, kiedy przyjdzie chwila zwątpienia.

W każdy dzień były prowadzone medytacje, które oczyszczały, harmonizowały i energetyzowały wszystkich uczestników. Zajęcia trwały do późnych godzin nocnych, ponieważ uczestnicy pragnęli, jak najwięcej, maksymalnie wykorzystać ten czas na prace z sobą samym, aby poczuć miłość bezwarunkową do siebie i bliźnich.

Chojnów, 21 kwietnia 2018                                                          Antonina K. Hoszowska